Denk voor jezelf eens na: wie ben je ….. als niemand kijkt? Je eerste reactie is misschien wel om dit bericht weg te klikken, het is ‘te zweverig’ – nu even niet. Maar misschien is het ook wel pijnlijk om hier over na te denken omdat je het eigenlijk helemaal niet weet.
Niemand gaat door het leven zonder krassen en schrammen op te lopen. Al op vroege leeftijd ontdek je dat niet alles altijd even veilig is. Onbewust passen wij ons aan, we vallen niet teveel op en gaan mee met de stroming van onze sociale omgeving. Onze omgeving vormt ons. Dit maakt ons veelzijdig, weerbaar en flexibel, maar gaat ten koste van wat ons uniek maakt. Vandaar dat de vraag ‘wie ben je als niemand kijkt’ moeilijk te beantwoorden is.
Om ons aan te passen hebben we als kind verschillende strategieën aangeleerd; vermijdingsgedrag of het aannemen van een confronterende houding of de slachtofferrol bijvoorbeeld. Deze strategieën doen onszelf en onze eigen behoeften vergeten, omdat ze volledig om anderen draaien. Eenmaal volwassen ben je genoeg ontwikkeld om je brede instrumentarium vrij toe te passen en zo nodig nieuwe strategieën aan te leren. Door hier controle in te krijgen, kun je (weer) zijn zoals je van jezelf bent.